Δύο όψεις κάθε νόμισμα και κάθε ποτήρι…Το μισοάδειο και το μισογεμάτο! Σε μια πνευματική θεώρηση, πάντοτε θα υπάρχουν εκείνοι, που συνεχώς θα παραπονιούνται και δεν θα τους ευχαριστεί καμιά εξέλιξη των πραγμάτων, μα και οι…πολύ λιγότεροι, που για όλα θα δοξολογούν και όλο θα ευχαριστούν πάντων ένεκεν. Της βασανιστικής επιμονής-εμμονής οι πρώτοι, της εξιλεωτικής υπομονής οι δεύτεροι…οι λιγότεροι και σπάνιοι! Σε όλα βάζουν καλό λογισμό! Ουδέν κακόν αμιγές καλού, σου λένε! Απ΄ όλα στύβουν θετικά και συμφέροντα για την ψυχή! Τίποτα δεν τους ενοχλεί! Τίποτα δεν τους στενοχωρεί, δεν στενεύει τη μεγάλη τους καρδιά, που μόνο να πλαταίνει γνωρίζει! Από τα πιο μικρά, ως τα πιο μεγάλα! Και η βροχή ξεδιψά τη γη σου λένε, όταν εσύ παραπονιέσαι που πάλι βρέχει και το κρύο καθαρίζει το οξυγόνο και την ατμόσφαιρα, όταν εσύ τα έβαλες πάλι με τον κακό μας τον καιρό. Μα και στον καύσωνα ακόμα, βρίσκουν να σου πουν! -Γιατί στενοχωριέσαι αδελφέ μου; Εδώ έχουμε τσάμπα καλοριφέρ και εσύ γκρινιάζεις; Ναι, έχει ειπωθεί τούτο το καταπληκτικό, από κάποιον που είχε σοφία κατά Θεόν, αδίσταχτη πίστη στην πρόνοιά Του, ανεξαίρετη αγάπη για όλην την πλάση και ανέσπερη ελπίδα στην αιώνια και ατελεύτητη Ζωή! Ο π.Ανανίας Κουστένης, ο γλυκύτατος και μοναδικός Γέροντας των Εξαρχείων, μα και κάθε γειτονίτσας της Ορθοδοξίας μας. Δεν τα έβλεπε όλα καλά γιατί εξωράιζε, αμνήστευε και αγαπολογούσε, όπως θλιβερά συμβαίνει με πολλούς…( Προχθές μόλις ακούστηκε ένας ανώτερος κληρικός να λέει δημοσία: Ο Θεός είπε ου μοιχεύσεις δεν είπε ου πορνεύσεις! Ποιοί δεν θα κληρονομήσουν βασιλεία Ουρανών σεβαστέ μου; Το στόμα του Χριστού ο Θείος Παύλος δεν ήταν έγκυρος; «…ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται ….»-Α΄ Κορ. στ΄ 9-) Αλίμονο!
Χαρά αληθινή, εν Χριστώ και εν Πνεύματι Αγίω, είχε κάθε του λέξη! Ελπίδα Τριαδικού Θεού ελεήμονος και φιλευσπλάχνου, γύρευε συνεχώς να μεταλαμπαδεύσει σε όσους ο Κύριος του εμπιστευόταν να ποιμάνει! Ελπίδα θα υπάρχει μόνο, όσο ο Χριστός μας μαρτυρείται δια των δικών Του! Είχε κηρύξει ανοιχτό πόλεμο κατά της απελπισίας και του θανάτου ο π.Ανανίας! Όπλα του Φωτός τα ομιληματά του! Και οι ατάκες του! Ή καλύτερα, να το πούμε με μια ελληνική λέξη, από τις στην κυριολεξία εκατομμύρια αγαπημένες, της μάνας γλώσσας που καμάτεψε και εξόρυξε όσο ελάχιστοι, τα αποφθέγματά του! Βιωματικά και ανεπανάληπτα! Όχι λόγια του εντυπωσιασμού! Μα του ενθουσιασμού! Ένθεα και ωραία! Φανέρωναν έναν Θεό Πατέρα, που δεν θα αφήσει απροστάτευτα τα τεκνία του! Θαρσείτε! Φώναζε ο πατήρ Ανανίας! Έχουμε Θεό Πατέρα βρε που νενίκηκε τον κόσμο! Και έτσι και ο ίδιος ήταν και είναι πατέρας, αφού γεννά συνεχώς τον Χριστό εντός μας! Με όλη τη σημασία της λέξεως! Και πατέρας και μεγάλος! Τόσο πατέρας ώστε να μην λογαριάζονται τα παιδιά του, οι αναγκεμένοι , οι ορφανοί, οι εξαρτημένοι, οι αλήτες, οι άστεγοι και οι αποσυνάγωγοι…οι δικοί του! Και τόσο μεγάλος, ώστε να κάνει τα πάντα, που να του χαλάνε τη φήμη, να του θαμπώνουν την λάμψη, να ψαλιδίζουν σύγκορμα τα καλά και εύφημα λόγια, ακόμα και τις σκέψεις όσων τον άκουγαν! Πάλευε…πως πάλευε! Να μικρύνει τον εαυτό του, μα αρκούσε η θέα του και δυο κουβέντες απλές για τον Χριστό μας, την Παναγία μας και την πατρίδα μας, για να καταλάβει κανείς, να νιώσει και να σωπάσει μυστικά και εν υπακοή! Να κρατήσει καλά φυλαγμένη μέσα του την αλήθεια, ως την ημέρα της επιγείου τελευτής του παππούλη! Τότε ήταν που δεν κρατήθηκε και φώναξε το Πατέρας, το Μεγάλος και το Άγιος!
Μέσα στο ζεστό καλοκαιράκι θα πορευθούμε σε μια σειρά εκπομπών με αυτόν τον…παράξενο τίτλο! Τσάμπα καλοριφέρ το καλοκαίρι…Θα τον επισκεφθούμε στο κελάκι της Μετσόβου στα Εξάρχεια, στα χαμηλά της παλιά πολυκατοικίας, στο ίδρυμα της Ισαύρων έπειτα και στον παμφίλτατο και πολυφίλητό του Άγιο Νεκτάριο, που πόσο του έμοιασε!
Μνήμες και ευγνωμοσύνη, προς το άπειρο έλεος του Κυρίου, που μας δώρισε αυτό το έμψυχο και αλύπιο άνθος! Ανεξίτηλο το άρωμά του! Ανθεί σε κάθε καιρό του χρόνου! Ακόμα και μέσα στο… αλύπητο καύμα του θέρους, μέσα από το τσιμέντο ξεπροβάλλει και ομορφαίνει και χρωματίζει τις γκρίζες μας ζωές! Σε τούτη την εσχατολογική εποχή, ακόμα και μέσα στην θεοστυγή γενιά μας, την σκολιά, την διεστραμμένη και παραπικραίνουσα τον Άγιο Θεό!
Πριν συνεχίσουμε να διαβάζουμε αυτό το εξαιρετικό βιβλίο, αυτήν την σπουδαία…ανανιακή σπουδή, θα μεταφερθούμε νοερώς εκεί στης Αρκαδικής γης τα μέρη! Εκεί στη σκιά της Βλαχέρνας Παναγιάς ανεμίζουν τα λάβαρα του παπά -Ανανία, του δικαίου οι ρομφαίες! Εκεί και το ταπεινό του μνήμα! Όποια ώρα και να πας, πάντα κάποιο κεράκι ακόμα δέεται πριν αποσωθεί! Λιώνοντας από ανάγκη και φωτίζοντας τις μεσιτείες του! Σε κείνο το ύψωμα, σαν παιδί φύλαγε ο μικρός Αποστόλης τα πρόβατα που του εμπιστευόταν ο πατέρας του! Από εκείνο το ύψωμα, αγναντεύει όλην την πλάση τώρα, αναζητώντας χαμένες ψυχές, να δεηθεί στον θρόνο του Αρχιποίμενος, της Καρκαλλούς το τσομπανάκι…
Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών όπου διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το εξαιρετικό βιβλίο: «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΑΛΟ Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΤΣΕΝΗΣ», του συγγραφέως Κώστα Γ. Παναγόπουλου και τις εκδόσεις «Άθως»