Μεθέορτος εσπερινός και ομιλία από τον Μητροπολίτη Αχαΐας στην Ασίνη Αργολίδας

 

Το απόγευμα της εορτής του Αγίου Δημητρίου στην ενορία του Αγίου Δημητρίου στην Ασίνη Αργολίδας , εψαλεί ο μεθεόρτιος εσπερινός και στην συνέχεια ακολούθησε ομιλία από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αχαΐας κ.κ. Αθανάσιο με θέμα : “Η Πνευματική Ζωή είναι για όλους”. 

Ο εφημέριος του ναού π. Στυλιανός Λέκκας ,ευχαρίστησε για ακόμα μία φορά τον Μητροπολίτη Αχαΐας για την διήμερη παρουσία του και την τέλεση των ιερών ακολουθιών στον ενοριακό ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου Ασίνης .

 Την Δευτέρα 27 Οκτωβρίου και ώρα 07:00, ημέρα μνήμης του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Νέστωρος, συνμαρτυρήσαντος και μαθητού του Αγίου Δημητρίου θα ψαλεί η ακολουθία του Όρθρου και θα τελεστεί Θεία Λειτουργία.

Μητροπολίτης Αχαΐας Αθανάσιος

Ο Μητροπολίτης Αχαΐας Αθανάσιος (κατά κόσμο Αθανάσιος Χατζόπουλος, Αθήνα, 1950) είναι Έλληνας εφησυχάζων ιεράρχης της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος έχει διετελέσει Διευθυντής του Γραφείου της Αντιπροσωπείας της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Αποφοίτησε από το Β' Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών. Έλαβε πτυχίο από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1972 και το πτυχίο του από τη Θεολογική Σχολή του ίδιου ιδρύματος το 1976. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ποντιφικό Ανατολικό Ινστιτούτο. Το 1984 έλαβε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με ειδίκευση στην Ελληνική Πατερική Παράδοση. Έλαβε υποτροφία από την Ποντιφική Επιτροπή για την Ενότητα των Χριστιανών από το 1977 έως το 1980 και ήταν επιμελητής χειρογράφων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος από το 1983 έως το 1994.

Διετέλεσε καθηγητής του Οικουμενικού Πανεπιστημίου του Μποσσύ κατά την περίοδο από το 1994 έως το 1997, του Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών στη Γενεύη, καθώς επίσης και επισκέπτης καθηγητής των Πανεπιστημίων της Γενεύης και [[του Φράιμπουργκ]] από το 1997 έως το 2000. Από το 1993 έως το 1994 δίδαξε σε διάφορα ιδρύματα, όπως αυτό της Θεολογικής Ακαδημίας στην Αλβανία.

Στις 11 Οκτώβριου 2000 εξελέγη από την Ιεραρχία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος βοηθός επίσκοπος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με τον τίτλο του Επισκόπου Αχαΐας και διορίσθηκε διευθυντής του Γραφείου της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις 5 Αυγούστου 2007 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τον ανύψωσε, τιμής ένεκεν, σε Μητροπολίτη Αχαΐας. Στις 10 Οκτωβρίου 2022 παραιτήθηκε από τη Θέση του Διευθυντή του Γραφείου της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις 4 Οκτωβρίου 2023 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αποδέχθηκε τη παραίτηση του από βοηθού επισκόπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

Ο Σεφέρης και ο "Βασιλιάς της Ασίνης"

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι μεταξύ άλλων ευρημάτων υπήρξε και ένα πήλινο μυκηναϊκό κεφάλι το οποίο ονομάζεται ο “Βασιλιάς της Ασίνης”. Το αγαλματίδιο αποτέλεσε έμπνευση του νομπελίστα ποιητή Γ. Σεφέρη για τη δημιουργία του ομώνυμου ποιήματος, που έκανε γνωστή την Ασίνη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στα 1936, ο Γιώργος Σεφέρης πέρασε το καλοκαίρι του στην περιοχή. Πέρασε και το 1937 και το 1938. Στις περιπλανήσεις του, τον απασχολούσε «Ο βασιλιάς της Ασίνης» και η μοναδική λέξη που της αφιέρωσε ο Όμηρος. Άρχισε να γράφει το ποίημα στα 1938, στην Ασίνη, και το ολοκλήρωσε στα 1940, στην Αθήνα (δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νεοελληνικά Γράμματα», στις 27 Ιουλίου 1940 και εντάχθηκε στη συλλογή «Ημερολόγιο καταστρώματος Α’» που εκδόθηκε την ίδια χρονιά):

“Ασίνην τε... Ασίνην τε...”

«Κοιτάξαμε όλο το πρωί γύρω – γύρω το κάστρο

αρχίζοντας από το μέρος του ίσκιου εκεί που η θάλασσα

πράσινη και χωρίς αναλαμπή, το στήθος σκοτωμένου παγονιού

μας δέχτηκε όπως ο καιρός χωρίς κανένα χάσμα.

Από το μέρος του ήλιου ένας μακρύς γιαλός ολάνοιχτος

και το φως τρίβοντας διαμαντικά στα μεγάλα τείχη.

Κανένα πλάσμα ζωντανό τ’ αγριοπερίστερα φευγάτα

κι ο βασιλιάς της Ασίνης που τον γυρεύουμε δυο χρόνια τώρα

άγνωστος λησμονημένος απ’ όλους κι από τον Όμηρο

μόνο μια λέξη στην Ιλιάδα κι εκείνη αβέβαιη

ριγμένη εδώ σαν την εντάφια χρυσή προσωπίδα.

Την άγγιξες, θυμάσαι τον ήχο της; Κούφιο μέσα στο φως

σαν το στεγνό πιθάρι στο σκαμμένο χώμα°

κι ο ίδιος ήχος μες στη θάλασσα με τα κουπιά μας.

Ο βασιλιάς της Ασίνης ένα κενό κάτω απ’ την προσωπίδα

παντού μαζί μας παντού μαζί μας, κάτω από ένα όνομα:

Ασίνην τε... Ασίνην τε...’’

και τα παιδιά του αγάλματα

κι οι πόθοι του φτερουγίσματα πουλιών κι ο αγέρας

στα διαστήματα των στοχασμών του και τα καράβια του

αραγμένα σ’ άφαντο λιμάνι°

κάτω από την προσωπίδα ένα κενό.

Ασπιδοφόρος ο ήλιος ανέβαινε πολεμώντας

κι από το βάθος της σπηλιάς μια νυχτερίδα τρομαγμένη

χτύπησε πάνω στο φως σαν τη σαΐτα πάνω στο σκουτάρι:

‘‘Ασίνην τε... Ασίνην τε’’. Να ’ταν αυτή ο βασιλιάς της Ασίνης

που τον γυρεύουμε τόσο προσεχτικά σε τούτη την ακρόπολη

αγγίζοντας κάποτε με τα δάχτυλά μας την αφή του πάνω στις πέτρες».