Υπό Αιδεσιμολ. Δημητρίου Λυμπερόπουλου Εφημερίου Ιερού
Ναού Προφήτου Ηλιού και Αγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου και Παύλου Τριπόλεως.
«Νυν χαίρει η Τρίπολις υμάς,
Πολιούχους πλουτούσα και αντιλήπτορας,
και εορτάζει φαιδρώς την μνήμην υμών,
την παμφαή Δημήτριε και Παύλε»
Η Εκκλησιαστική Ιστορία κατά την πρώτην μ.Χ. περίοδον, παρουσιάζει την
διωκτικήν θυσίαν μυριάδων Ορθοδόξων Χριστιανών, που υπέστησαν τα πλέον ανηλεή
μαρτύρια γενόμενοι κοινωνοί των παθημάτων του Αρχιμάρτυρος Ιησού, και
αποτελούν, τις ηρωϊκές λεγεώνες μαρτύρων για την Ορθόδοξον πίστιν. Η τότε
πανίσχυρος Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, (Νέρων, Διοκλητιανός, Μαξέντιος, Μαξιμίνος),
κατεπολέμησαν επί τρεις συνεχείς αιώνες την κατ’ εξοχήν θρησκείαν της
αγάπης και του ελέους. Αμφιθέατρα (Κολοσσαίον Ρώμης), εις τα οποία οι
χριστιανοί εγένοντο βορά των θηρίων.
Το έτος 312 μ.Χ. με την υπογραφήν του Διατάγματος των Μεδιολάνων έπαυσαν
οι διωγμοί. Διέρρευσαν 11 περίπου αιώνες έως την αποφράδα εκείνην ημέραν την
Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, όπου ένας νέος γύρος απηνών διωγμών αρχίζει.
Πρώτα θύματα ο Δημητσανίτης απαγχονισθείς Οικουμενικός Πατριάρχης
Γρηγόριος ο Ε΄, ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, ο Άγιος Σεραφείμ Φαναρίου.