
π. Δημητρίου Μπόκου
Ο Χριστός ένα Σάββατο μπήκε σε μια εβραϊκή συναγωγή και δίδασκε. Μεταξύ των ακροατών του ήταν και μια άρρωστη γυναίκα. Επί δέκα οκτώ χρόνια ήταν «συγκύπτουσα». Διπλωμένη στη μέση, χωρίς να μπορεί να σηκώσει εντελώς το κεφάλι της. Χωρίς καν να το ζητήσει η ίδια, ο Χριστός τη θεράπευσε. Η γυναίκα αυτή δεν ήταν απλώς ασθενής. Είχε «πνεύμα ασθενείας». Ήταν άρρωστη από επήρεια δαιμονικού πνεύματος. Τη γυναίκα αυτή «έδησεν ο σατανάς δέκα και οκτώ έτη». Όμως ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για ένα συγκεκριμένο λόγο. «Εις τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α΄ Ιω. 3, 8). Γι’ αυτό και λύνει την θυγατέρα του Αβραάμ από τα δεσμά του σατανά θεραπεύοντάς την (Κυριακή Ι΄ Λουκά).













