Στης Παναγιάς το ξόδι... [...ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς]

Χαρείτε  ρημοκλήσια ταπεινά , στου ουρανού τις άκριες υψωμένα

 και σεις τα θαλασσάρικα μ ΄αρμύρα κεντημένα …

Χαρείτε αγέρηδες λιβανωτοί και κύματα του μελτεμιού 

 που μοιάζετε με σκαλοπάτια ασβεστωμένα ,

 να φέρετε στη Χάρη Της

τα πονεμένα τάματα και γόνατα απ τις μετάνοιες ματωμένα …Χαρείτε σταυρολούλουδα και ανθοί που θα πλεχτείτε γύρω απ την κλίνη Της ,

ζωή αιώνια αποχτώντας

και άρωμα αμάραντο στη μνήμη μας  σκορπώντας…

Χαρείτε σεις ψαλτάδες και ιερείς του Υψίστου ευλογημένοι , που θα ξαναλαλήσετε πως της φύσεως οι όροι θα ναι πάντα νικημένοι …

Χαρείτε σεις Γυναίκες που η εκλεκτότερή σας με σώμα και ψυχή , στου Θεϊκού Νυμφώνα τα Παλάτια , στα χέρια του Αναστημένου Σπλάχνου Της ,

Βασίλισσα οδηγείται

 και από υπερκόσμιες τάξεις , αντάμα με Αποστόλους και Θεοσόφους Ιεράρχες λαμπρά δορυφορείται…

Όλος ο κόσμος , τα πέρατα της γης , ζωή ας χαρεί αληθινή , αυτή που ανατέλλει  ,του Αυγούστου την δεύτερη Ανάσταση ας Την πανηγυρίσει !

Ακοίμητη χαρά των θλιβομένων , ελπίδα αμετάθετη , τάφος ποτέ δεν θα κρατήσει…

Προπομπή με της Χαράς τα δάκρυα…

Ξόδι ολόχαρο εξαπτερύγων και δυνάμεων ασωμάτων , γης και ουρανού , ανθρώπων ιλαρών και έκπληκτων Αγγέλων…

Λιτανεία της τρανώς Ηπλωμένης Υπτίας ΜητροΘέου , απ της Καταπολιανής τους ολάνθιστους τους κήπους ως το περιβολάκι του καμαροσκέπαστου μικρού μοναστηριού Της στου Παραδείσου  τ΄ αγνάντι …  

Νώντας σκοπετέας /Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως