Δεν πέρασαν όμως λίγες μέρες και πάλι το μεγάλο δίλημμα κατέλαβε την ψυχή του:
“Εκατομμύρια συμπατριώτες μου πεινούν, χιλιάδες αρρωσταίνουν και πεθαίνουν ελπίζοντας μόνο στη βοήθεια της Παναγίας….. Τα παιδιά τριγυρνούν ξυπόλητα στο χιονιά και οι μανάδες βράζουν πέτρες με χώμα για να νοστιμίζει το νερό, όταν δεν έχουν να τα ταΐσουν… Τι κάνω εδώ;
Μπορώ να βοηθήσω το λαό μου ζωγραφίζοντας; ”
Τι κάνω εδώ;
Ο Βαλεντίν επέστρεψε πάλι πίσω κι έτρεξε να συναντήσει τον αγαπημένο φίλο του, τον Μίσα.
-Βαλεντίν, σε ακούω τόση ώρα και κυρίως σε νιώθω! Δε μπορώ, βέβαια, να σου δώσω καμιά λύση, αυτό πρέπει να το βρεις μόνος σου…Αλλά, αυτό που θα σου πρότεινα είναι να αφήσεις στην άκρη τις ενοχές και τις ασπρόμαυρες αντιθέσεις. Αν ο άνθρωπος δεν είναι ευχαριστημένος με τον εαυτό του και τη ζωή του, δεν μπορεί, νομίζω, να κάνει σε κανέναν καλό. Αν η ζωγραφική σε κάνει χαρούμενο, ίσως σου δείξει και τον τρόπο να ομορφύνεις τον κόσμο όλων μας. Αν δεν είναι αρκετή να σε γεμίσει, αν αφήνει μέσα σου αμφιβολίες, σκέψου ποιος σκοπός θα σε γέμιζε, ποιος σκοπός θα σε έκανε άνθρωπο χαρούμενο και μετά θα βρεις εσύ τον τρόπο να τον επιτύχεις. Σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, έχεις μέσα σου τη δύναμη να ψάχνεις δύσκολες αλήθειες, δε θα στραβοπατήσεις αδελφέ μου!
Τα λόγια του φίλου άστραψαν μέσα του. Ήξερε το σκοπό, άρα δε θα ήταν δύσκολο να βρει και τον τρόπο! Κάποιες φορές στη ζωή οι δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας, αφού πρώτα περιπλανηθούμε σε διάφορα μονοπάτια.
Απόσπασμα από το βιβλίο
Άγιος Λουκάς
Οι 4 εποχές της ζωής του
Άννα Κουρδή - Αλίκη Αρναούτη
Εκδόσεις Επιστροφή
.webp)
.jpg)
