Εδώ και λίγες μέρες η ελληνική κοινωνία θρηνεί τον αδόκητο χαμό 57 συνανθρώπων μας στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στην κοιλάδα των Τεμπών.
Ανείπωτη θλίψη και πόνος. Νέοι άνθρωποι, κατά πλειονότητα, γεμάτοι ζωή και παλμό, εναπόθεσαν βιαίως στον τόπο του δυστυχήματος τα όνειρά τους, τα σχέδια τους, τις προοπτικές τους, το ίδιο τους το μέλλον.
Ταυτόχρονα, επεβλήθη στους οικείους τους το τίμημα να άρουν το βαρύ Σταυρό της λύπης, του πόνου και της μοναξιάς.
Βιώνοντας τέτοιες τραγικές καταστάσεις, σκέψεις σκοτεινές μάς πνίγουν και προκαλούν στα βάθη της ψυχής μας αισθήματα πόνου.
Η χρήση της ανθρώπινης λογικής δεν είναι ικανή να δώσει εξηγήσεις για τις βουλές του Θεού ιδιαίτερα όταν ευσεβείς και αθώοι υποφέρουν χωρίς την γνώση των αιτιών.
Εμείς δεν μπορούμε να δώσουμε μια ολοκληρωμένη απάντηση στο “γιατί” συμβαίνουν όλα αυτά διότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το μέλλον ως παρόν όπως ο Θεός.
Στην παρούσα ζωή δεν μπορούμε να εξηγήσουμε το σχέδιο του Θεού και κατά συνέπεια να ερμηνεύσουμε ορθώς όλα όσα συμβαίνουν μέσα στη ζωή μας διότι τώρα η γνώση μας είναι περιορισμένη, τα πάντα βλέπουμε σαν μέσα από μεταλλικό καθρέπτη, “δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι”, όπως λέγει και ο Απ. Παύλος (Α΄Κορ.13,12), αμυδρά, θαμπά και ακαθόριστα, ώστε μας μένουν πολλά ασαφή και σκοτεινά, άλυτα προβλήματα και απορίες.
Όμως αυτά τα τραγικά γεγονότα αποκαλύπτουν την παροδικότητα και το ευμετάβλητο των ανθρωπίνων πραγμάτων, ότι η επίγεια ζωή του ανθρώπου είναι μια στιγμή μπροστά στην αιωνιότητα.
Ο άνθρωπος αναπόφευκτα καλείται να ζήσει και να πορευθεί μέσα στον παρόντα κόσμο, σε αυτήν την “κοιλάδα του κλαυθμώνος” και των θλίψεων, με υπομονή, ελπίδα και προπαντός πίστη.
Ως Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος προσευχόμαστε όπως ο Πανάγαθος Θεός αναπαύσει τις ψυχές των αδίκως και βιαίως φονευθέντων αδελφών μας και ευχόμαστε να εκχύσει το έλεος της παρηγορίας, της δύναμης και της υπομονής στις ψυχές των οικείων τους.
.jpg)
