Υπάρχουν στιγμές που δεν έχεις όρεξη για τίποτα. Που προσεύχεσαι αλλά δεν νιώθεις τίποτα. Που όλα φαίνονται βαριά, ακόμα κι ο εαυτός σου.
Σε αυτές τις στιγμές – και όχι μόνο – υπάρχει Κάποιος που είναι δίπλα σου. Ήσυχα, διακριτικά, χωρίς φανφάρες. Είναι το Άγιο Πνεύμα. Ο Παράκλητος. Ο πιο πιστός σου Φίλος.
Μπορεί να μη φαίνεται. Να μην Τον ακούς με αυτιά. Αλλά είναι Εκείνος που σε στηρίζει όταν λυγίζεις. Είναι Αυτός που σου δίνει έμπνευση όταν αισθάνεσαι άδειος. Που σε τραβάει πίσω στον Θεό όταν όλα μέσα σου πάνε να σβήσουν.
Δεν χρειάζεται να είσαι «άγιος» για να Τον αισθανθείς. Μόνο να Του πεις αληθινά: «Έλα». Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τι να πεις, Εκείνος ξέρει τι χρειάζεσαι.
Το Άγιο Πνεύμα δεν είναι ένα «κάτι» αόριστο. Δεν είναι απλώς μια ιδέα για καλούς ανθρώπους ή μια θεωρία για θεολόγους. Είναι Πρόσωπο. Είναι ο Θεός που έρχεται κοντά σου, που κατοικεί μέσα σου. Είναι Αυτός που σε κάνει να βλέπεις τον Θεό Παρόντα όχι σαν «κάποια ιδέα».
Και αυτή είναι η διαφορά που αλλάζει τα πάντα.
Πολλοί βλέπουν τον Θεό σαν κάτι μακρινό – μια έννοια, μια παράδοση, μια ηθική αρχή. Όμως η ψυχή σου δεν ζητά μια ιδέα. Ζητά Κάποιον. Έναν Θεό που ζει μαζί σου, που συμμετέχει, που είναι δίπλα σου στη χαρά, στη μοναξιά, στο σκοτάδι. Ζητά έναν Θεό ζωντανό – και Αυτός είναι ο Παράκλητος.
Το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτός που κάνει τον Θεό παρόντα στην προσευχή, στο δάκρυ, στην ειρήνη που δεν εξηγείται, στη δύναμη που έρχεται ενώ νιώθεις τελειωμένος. Είναι Αυτός που σε μαθαίνει να ελπίζεις όταν όλα δείχνουν χαμένα.
Στην Πεντηκοστή, οι Απόστολοι ήταν φοβισμένοι. Κλεισμένοι. Άδειοι. Όμως όταν ήρθε το Άγιο Πνεύμα, όλα άλλαξαν. Όχι γιατί λύθηκαν τα προβλήματα, αλλά γιατί κατοίκησε μέσα τους ο Θεός. Τους γέμισε δύναμη, αγάπη, αλήθεια. Και βγήκαν στον κόσμο διαφορετικοί.
Έτσι έρχεται και σε σένα. Δεν αλλάζει μαγικά τη ζωή σου, αλλάζει την καρδιά σου. Σε μαλακώνει. Σε ξυπνά. Σε κάνει να δεις ότι δεν είσαι μόνος. Ότι υπάρχει ελπίδα. Ότι η ζωή σου έχει νόημα.
Ο Παράκλητος είναι Εκείνος που σου ψιθυρίζει όταν λες «δεν μπορώ», ότι Εκείνος μπορεί. Και σε σηκώνει.
Μην Τον αγνοείς. Μίλησέ Του. Όχι με ωραία λόγια, αλλά με αλήθεια.
«Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, σε χρειάζομαι. Έλα στην καρδιά μου.»
Κι Εκείνος θα έρθει. Πάντα έρχεται.
