Χθες είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω στο Αρχαίο θέατρο του Άργους το θεατρικό έργο «Ο θάνατος του εμποράκου» με τις πάρα πολύ καλές ερμηνείες των ηθοποιών και ακόμη δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου την εικόνα του ήρωα, τον Γουίλι Λόμαν , ενός ανθρώπου, εμποράκου πλασιέ, που ζούσε μια ζωή γεμάτη κόπο και αγώνα για να πετύχει το λεγόμενο Αμερικανικό Όνειρο: την επιτυχία, την αναγνώριση, την ευημερία.Αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο δεν ήταν μόνο η ιστορία του, αλλά η αλήθεια που ξεδιπλώνεται για κάθε άνθρωπο που ζει χωρίς να βάζει την καρδιά του στον Θεό. Ο εμποράκος ζούσε για να φανεί πετυχημένος στους άλλους, για να αποδείξει την αξία του, για να αποκτήσει την αναγνώριση που του έλειπε. Και στο τέλος, μένει μόνος μπροστά στην κενότητα της ζωής του.
Σκέφτηκα πόσο πολύ μοιάζει η δική μας καθημερινότητα με την ιστορία του. Πόσες φορές μετράμε την αξία μας με τα μάτια των άλλων: με τα επιτεύγματα, τις δουλειές, τα χρήματα, τη φήμη. Και, όταν όλα αυτά δεν αρκούν, νιώθουμε το ίδιο κενό που ένιωσε ο Λόμαν. Νιώθουμε την πίκρα της μοναξιάς, την απογοήτευση της ματαιότητας.
Κι όμως, υπάρχει άλλος δρόμος. Ο Χριστός μάς δείχνει ότι η αξία μας δεν μετριέται με τα επιτεύγματα, αλλά με την καρδιά μας. Δεν χρειάζεται να φορέσουμε μάσκες, να κρύψουμε τα λάθη μας ή να κερδίσουμε το χειροκρότημα των ανθρώπων. Ο Θεός μας αγαπάει όπως είμαστε, με τα πάθη μας, τις αποτυχίες μας και τις αγωνίες μας και μας λέει «Ελάτε σε Μένα όλοι οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και Εγώ θα σας αναπαύσω».
Αυτό είναι το πιο δυνατό μήνυμα που κρατάω μέσα μου από την παράσταση: η ζωή χωρίς Θεό μπορεί να γεμίσει μόνο με ψεύτικες εικόνες και αυταπάτες, αλλά η ζωή με τον Θεό βρίσκει αληθινό φως, ειρήνη και χαρά. Ο εμποράκος έψαχνε την αξία του στους άλλους· εμείς όμως μπορούμε να την βρούμε μέσα από τη σχέση μας με τον Χριστό.
Είναι πολύ σημαντικό να σταματήσουμε να κυνηγάμε σκιές και να ανοίξουμε την καρδιά μας στην αγάπη του Θεού. Να αγαπήσουμε αληθινά, να συγχωρήσουμε, να ζήσουμε με θάρρος και με αλήθεια.
Η μεγαλύτερη νίκη δεν είναι η επιτυχία ή η αναγνώριση· είναι η ψυχή μας να γίνει κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, φως που κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να σβήσει.
Ο θάνατος του εμποράκου είναι λοιπόν ένα κάλεσμα για όλους μας: να μην περιμένουμε το τέλος της ζωής μας για να αναγνωρίσουμε την αλήθεια. Κάθε στιγμή είναι ευκαιρία να αφήσουμε τις αυταπάτες, να σταματήσουμε να μετράμε την αξία μας με τα μάτια των ανθρώπων και να την μετρήσουμε με τα μάτια του Θεού.
Ας μην αφήσουμε τη ζωή μας να γίνει ένα κυνήγι ματαιότητας. Ας ζήσουμε για να αγαπάμε και να αγαπηθούμε αληθινά. Ας αφήσουμε τον Χριστό να μπει στην καρδιά μας και να μας δείξει την πραγματική αξία της ζωής. Και τότε, ακόμη κι αν όλα γύρω μας καταρρεύσουν, η καρδιά μας θα είναι γεμάτη φως, ελπίδα και αιώνια χαρά.
