π.Διονύσιος Ταμπάκης
ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ εχθές ένας ευλαβής άνθρωπος, στο αποτέλεμα της Λειτουργιάς καθώς παίρναμε ήμεροι το καφεδάκι μας, για την κυρα-Βασίλω που έμενε στην γειτονιά τους σ’ένα χωριό στον Αργολικό κάμπο.
Αυτή η γυναίκα κάποτες είχε πεθάνει ξαφνικά και μετά από λίγο ξαναήρθε στην ζωή.
Όταν την ρωτήσανε τί είδε στην άλλη ζωή,τους λέει:
-Δεν σας λέω τώρα.Όταν είναι να ξαναπεθάνω τότε θα σας τα ‘μολογήσω.
Πράγματι,όταν ήρθε η ώρα πάλι για να φύγει ,καλεί όσους βρίσκονταν σιμά της και τους αναφέρει.
-Τί είδα λοιπόν στην άλλη ζωή; Βρέθηκα σε έναν παραδεισένιο τόπο γεμάτο άνθη,δροσιά και πρασινάδα που σε μεθούσε από την αρμονία του και τότες έρχεται προς το μέρος μου ένας άγγελος βαστώντας στα χέρια του έναν δίσκο.Μα πάνω του είχε τρία ζωντανά γουρουνάκια και μου λέει:
-Μπρός φάγε τα !
-Τί είναι αυτά καλέ μου άγγελε;
-Μα δεν θυμάσαι; Τα τρία παιδάκια και που εσκότωσες στην κοιλιά σου και δεν μετανόησες, να το εξαγορευτείς.
Εδόξασα τον Θεό που με αυτόν τον τρόπο έκανε παραχώρηση για να μην πεθάνω αμετανόητη και τώρα εξομολογουμένη και μετανοημένη όσο μπόρεγα θα πάω να συναντήσω τον Χριστό μου και τα τρία παιδάκια που όπως πληροφορήθηκα μέσα στην ψυχή μου ,με την εξομολόγηση και του εαυτού μου την ελεϊνολόγηση, με συγχωρήσανε και αυτά.
Να μην αξιώνεται άνθρωπος να πεθαίνει αμετανόητος με εκτρώσεις γενομένες .Πώς θέλει να αντικρύσει τα σφαγμένα του παιδάκια στην αιώνια ζωή; Αιώνιο τότε θα είναι και το βάσανο των τύψεων.Υπάρχει δυστυχοτέρα κόλαση από αυτό;
Σταμάτησε να ομιλεί και μετά από ένα -δυο λεπτά ήρεμη κοιμήθηκε πάλι τον αιώνιο ύπνο για να εξυπνήσει στην αληθινή ζωή με τα παιδάκι της μαζί, όχι ως γουρουνάκια, αλλά ως πανέμορφα αγγελούδια στην μητρική και θαλπερή αγκαλιά της.
